Hakaba hebben we met pijn in ons hart achter gelaten, het hostel was volgeboekt en het weer sloeg om naar mist en sneeuw en dus hadden we geen keus. Volgende bestemming...mt Fuji..we dachten, als het maar mistig blijft gaan we er gewoon met de neus bovenop zitten. We raken de berg aan maar zagen verder dus geen drol. Omhoog hiken was ook geen optie en zelfs verboden....en dus zaten we met zicht van een meter schijnbaar aan de voet van Mt Fuji.

Maar...gelukkig wel weer een super relaxed hostel [zoals allemaal], bijna niemand in het hostel [want tja wat moet je hier doen als je niets kan zien]. Dus josefien en ik hebben besloten lekker te gaan hamsteren, film kijken en lamballen en lekker veel slecht voedsel ingekocht. Al die rijst van afgelopen weken is te gezond! Dus we hebben pizza met extra kaas, toastjes met dikke plakken kaas, gebakken aardappeltjes [bleek uiteindelijk weer iets japans raars], loempiaatjes, chips, biertjes en...en...en alles westers wat we konden vinden. De volgende dag nog even doorgehamsterd om tegen een uur of 3 richting Tokyo te gaan.

Tokyo...in de regen...zelfs natte sneeuw...ik zou graag naar buiten gaan nog wat foto's maken voor de studie maar het is echt te koud. Dus we vermaken ons met karaoke, shoppen, Starbucks en mensen kijken! Niet verkeerd J.

De laatste dag in Tokyo...gelukkig de hele dag zon!! 'S Avonds nog een avondwandeling gemaakt om nog wat avondkiekjes te schieten en een half uur met een mannetje gebabbeld, hij in Japans ik in Nederlands...ging best goed.

Na de wandeling een hot-pot feestje met een groep uit het hostel en mijn verjaardag gevierd [32 uur lang]. Veel te laat naar bed en 3 uurtjes later stonden we alweer klaar om naar het vliegtuig te vertrekken.

Beetje gaar in de trein gestapt die na een uurtje stopte en vervolgens niet meer verder reed. Er werd vanalles omgeroepen in het Japans...Maar alle japanners bleven rustig zitten en deden of het allemaal zo hoorde...dus dat deden wij dan ook maar. Na een half uur stil staan werden er toch wat mensen onrustig en na een uurtje begonnen mensen uit te stappen. Na wat navraag pogingen eindelijk iemand te pakken gekregen die wel engels kon en vertelde dat hij ook niet wist hoe lang het zou duren maar dat er iets met het spoor was.

We besloten met een andere trein naar een dorpje te gaan en daar de taxi gepakt samen met een Thaise-japanner die ons uit de brand hielp met wat poen [we hadden namelijk alles netjes opgemaakt en hadden dus niets op zak]

Spannende ochtend, vooral als je zo gaar bent...dus we waren extra blij dat we eindelijk in de te krappe Finnair stoelen zaten! Tja en voordat je het weet is je 32 uur durende verjaardag voorbij en ben ik weer bij mijn 'home-bees'....en mijn eigen zachte bed!