We zijn alweer wat steden verder. Allereerst Hiroshima, bij aankomst gelijk naar het museum over de atoombom op hiroshima gegaan…een beetje stil liepen we naar buiten. Voornamelijk door de beelden die ze lieten zien. Op zijn japans…een moeder had een stukje huid van haar zoon gedoneerd en lag nu in een vitrine, alsmede een nagel van een ander slachtoffer met verhaal en gruwelijke foto’s etc etc. Maar afgezien van dat soort rare dingen waren we echt beduusd van wat zo’n bommetje nou voor een schade aan kan richten aan zo’n groot gebied! Waarom de bom nou precies gegooid werd, werd niet echt verteld…dit hebben we dus maar even gegoogeld.

De volgende dag zijn we naar Miyajima gegaan, naar de “floating shrine”. Super touristisch…allemaal om een shrine in het water. Hierna zijn we met een cable-car naar de top gegaan om vervolgens nog iets hoger te hiken en daarna de weg naar beneden langs een riviertje met wat watervallen, ik was natuurlijk helemaal in mijn nopjes.

Die avond heeft de tv de hele dag aangestaan ivm chili en de tsunami die onze kant op zou komen. Om 2 uur zou hij aan land komen. Wij waren van plan om naar Beppu te gaan, een kustplaatsje in de “red zone”. Trein uitgestippeld en om 2 uur zouden we in het midden van het land zijn, dus niets aan de hand. Maar precies om 2 uur reden we een lange tunnel uit en zaten we direct aan de kust…slik! Maar in Beppu was er niets aan de hand, er zijn hier wel wat gebieden overstroomd maar volgens mij viel het hiero reuze mee.

Beppu was heerlijk. Allerlei verschillende hotsprings bekeken in alle kleuren van de regenboog. Eieren die gekookt werden in de hotsprings en duplings die gestoomd werden op de stoom uit de aarde. Heel bizar ook alles op zijn japans aangekleed met olifanten en krokodillen. En natuurlijk hebben we ook wat onsen bezocht, er zat er zelfs 1 in het hostel. We begonnen met een onsen, de oudste van het dorp, deze wordt nog steeds gebruikt als badhuis. De jongeren vinden dit bad veel te warm [dit wisten wij natuurlijk niet] Wederom met veel moeite en gegiechel en met hulp van allemaal oude dametjes is het ons dan toch gelukt.

Hierna de trein genomen naar Kagoshima, een plaatsje naast een werkende vulkaan. Dit was echt bizar, je hoorde gewoon het gerommel en continue die rook, toen we weggingen zelfs zwarte rook! Ik zou er wel uren naar kunnen kijken maar was ook maar wat blij toen we op de boot zaten, weg van het eiland.

Op dit eiland was ook een “onsen”, de mooiste waar we zijn geweest, jemig wat was dat mooi. Het had uitzicht over zee met een soort overkapping van wortels van een oude boom, geen touristen en bijna geen Japannertjes. Het was een gemengde onsen en dus moesten we een Yukata aan. Natuurlijk is het altijd even gissen hoe dingen nou werken, er wordt vanalles uitgelegd in Japans maar Engels ho-maar. Dus liepen we met onze halfdoorschijnende Yukata op blote voeten door het hotel, aan de gezichten te zien was dit niet helemaal de bedoeling…oeps

Van het meest zuidelijke puntje zijn we nu iets noorderlijker dan Tokyo en dat in nog geen 12 uur met de trein!!!

We hebbennet een dag skien in Japan achter de rug...wat ontzetten gaaf was dat! Geweldig [warm] zonnig weer! Belabberde skietjes en rare sneeuw maar dat kon de pret niet drukken. Op de pistes worden alle gerechten omgeroepen die je beneden in de eethutjes kan krijgen. Je wordt om de haverklap via de omroep-installatie bedankt voor je aanwezigheid in het skigebied Hakaba. Er zijn alleen maar snowboarders te zien. En dan de sneeuw...die is echt anders dan in Europa, het valt gelijk uitelkaar, het wordt niet compact ofzo.Nouja...zit hier met een gloeiend hoofd aan een biertje met nog meer gloeiende hoofden...ga me er weer bijvoegen...heerlijk!

Josefien en ik voelen ons gelukkig!