Hakaba, mt Fuji, Tokyo

Hakaba hebben we met pijn in ons hart achter gelaten, het hostel was volgeboekt en het weer sloeg om naar mist en sneeuw en dus hadden we geen keus. Volgende bestemming...mt Fuji..we dachten, als het maar mistig blijft gaan we er gewoon met de neus bovenop zitten. We raken de berg aan maar zagen verder dus geen drol. Omhoog hiken was ook geen optie en zelfs verboden....en dus zaten we met zicht van een meter schijnbaar aan de voet van Mt Fuji.

Maar...gelukkig wel weer een super relaxed hostel [zoals allemaal], bijna niemand in het hostel [want tja wat moet je hier doen als je niets kan zien]. Dus josefien en ik hebben besloten lekker te gaan hamsteren, film kijken en lamballen en lekker veel slecht voedsel ingekocht. Al die rijst van afgelopen weken is te gezond! Dus we hebben pizza met extra kaas, toastjes met dikke plakken kaas, gebakken aardappeltjes [bleek uiteindelijk weer iets japans raars], loempiaatjes, chips, biertjes en...en...en alles westers wat we konden vinden. De volgende dag nog even doorgehamsterd om tegen een uur of 3 richting Tokyo te gaan.

Tokyo...in de regen...zelfs natte sneeuw...ik zou graag naar buiten gaan nog wat foto's maken voor de studie maar het is echt te koud. Dus we vermaken ons met karaoke, shoppen, Starbucks en mensen kijken! Niet verkeerd J.

De laatste dag in Tokyo...gelukkig de hele dag zon!! 'S Avonds nog een avondwandeling gemaakt om nog wat avondkiekjes te schieten en een half uur met een mannetje gebabbeld, hij in Japans ik in Nederlands...ging best goed.

Na de wandeling een hot-pot feestje met een groep uit het hostel en mijn verjaardag gevierd [32 uur lang]. Veel te laat naar bed en 3 uurtjes later stonden we alweer klaar om naar het vliegtuig te vertrekken.

Beetje gaar in de trein gestapt die na een uurtje stopte en vervolgens niet meer verder reed. Er werd vanalles omgeroepen in het Japans...Maar alle japanners bleven rustig zitten en deden of het allemaal zo hoorde...dus dat deden wij dan ook maar. Na een half uur stil staan werden er toch wat mensen onrustig en na een uurtje begonnen mensen uit te stappen. Na wat navraag pogingen eindelijk iemand te pakken gekregen die wel engels kon en vertelde dat hij ook niet wist hoe lang het zou duren maar dat er iets met het spoor was.

We besloten met een andere trein naar een dorpje te gaan en daar de taxi gepakt samen met een Thaise-japanner die ons uit de brand hielp met wat poen [we hadden namelijk alles netjes opgemaakt en hadden dus niets op zak]

Spannende ochtend, vooral als je zo gaar bent...dus we waren extra blij dat we eindelijk in de te krappe Finnair stoelen zaten! Tja en voordat je het weet is je 32 uur durende verjaardag voorbij en ben ik weer bij mijn 'home-bees'....en mijn eigen zachte bed!

Hiroshima, Beppu, Kagoshima, Hakaba

We zijn alweer wat steden verder. Allereerst Hiroshima, bij aankomst gelijk naar het museum over de atoombom op hiroshima gegaan…een beetje stil liepen we naar buiten. Voornamelijk door de beelden die ze lieten zien. Op zijn japans…een moeder had een stukje huid van haar zoon gedoneerd en lag nu in een vitrine, alsmede een nagel van een ander slachtoffer met verhaal en gruwelijke foto’s etc etc. Maar afgezien van dat soort rare dingen waren we echt beduusd van wat zo’n bommetje nou voor een schade aan kan richten aan zo’n groot gebied! Waarom de bom nou precies gegooid werd, werd niet echt verteld…dit hebben we dus maar even gegoogeld.

De volgende dag zijn we naar Miyajima gegaan, naar de “floating shrine”. Super touristisch…allemaal om een shrine in het water. Hierna zijn we met een cable-car naar de top gegaan om vervolgens nog iets hoger te hiken en daarna de weg naar beneden langs een riviertje met wat watervallen, ik was natuurlijk helemaal in mijn nopjes.

Die avond heeft de tv de hele dag aangestaan ivm chili en de tsunami die onze kant op zou komen. Om 2 uur zou hij aan land komen. Wij waren van plan om naar Beppu te gaan, een kustplaatsje in de “red zone”. Trein uitgestippeld en om 2 uur zouden we in het midden van het land zijn, dus niets aan de hand. Maar precies om 2 uur reden we een lange tunnel uit en zaten we direct aan de kust…slik! Maar in Beppu was er niets aan de hand, er zijn hier wel wat gebieden overstroomd maar volgens mij viel het hiero reuze mee.

Beppu was heerlijk. Allerlei verschillende hotsprings bekeken in alle kleuren van de regenboog. Eieren die gekookt werden in de hotsprings en duplings die gestoomd werden op de stoom uit de aarde. Heel bizar ook alles op zijn japans aangekleed met olifanten en krokodillen. En natuurlijk hebben we ook wat onsen bezocht, er zat er zelfs 1 in het hostel. We begonnen met een onsen, de oudste van het dorp, deze wordt nog steeds gebruikt als badhuis. De jongeren vinden dit bad veel te warm [dit wisten wij natuurlijk niet] Wederom met veel moeite en gegiechel en met hulp van allemaal oude dametjes is het ons dan toch gelukt.

Hierna de trein genomen naar Kagoshima, een plaatsje naast een werkende vulkaan. Dit was echt bizar, je hoorde gewoon het gerommel en continue die rook, toen we weggingen zelfs zwarte rook! Ik zou er wel uren naar kunnen kijken maar was ook maar wat blij toen we op de boot zaten, weg van het eiland.

Op dit eiland was ook een “onsen”, de mooiste waar we zijn geweest, jemig wat was dat mooi. Het had uitzicht over zee met een soort overkapping van wortels van een oude boom, geen touristen en bijna geen Japannertjes. Het was een gemengde onsen en dus moesten we een Yukata aan. Natuurlijk is het altijd even gissen hoe dingen nou werken, er wordt vanalles uitgelegd in Japans maar Engels ho-maar. Dus liepen we met onze halfdoorschijnende Yukata op blote voeten door het hotel, aan de gezichten te zien was dit niet helemaal de bedoeling…oeps

Van het meest zuidelijke puntje zijn we nu iets noorderlijker dan Tokyo en dat in nog geen 12 uur met de trein!!!

We hebbennet een dag skien in Japan achter de rug...wat ontzetten gaaf was dat! Geweldig [warm] zonnig weer! Belabberde skietjes en rare sneeuw maar dat kon de pret niet drukken. Op de pistes worden alle gerechten omgeroepen die je beneden in de eethutjes kan krijgen. Je wordt om de haverklap via de omroep-installatie bedankt voor je aanwezigheid in het skigebied Hakaba. Er zijn alleen maar snowboarders te zien. En dan de sneeuw...die is echt anders dan in Europa, het valt gelijk uitelkaar, het wordt niet compact ofzo.Nouja...zit hier met een gloeiend hoofd aan een biertje met nog meer gloeiende hoofden...ga me er weer bijvoegen...heerlijk!

Josefien en ik voelen ons gelukkig!

Tokyo...Kyoto... Nara... Koyasan...en nu in Osaka

Dag dag allen,

Tokyo heb ik/we achter me gelaten…maar ook Kyoto, Nara , Koyasan en vanavond nog 1 nachtje in Osaka en dan richting Hiroshima…en Japan wordt steeds mooier, wat is er allemaal gebeurd.

De laatste avond in Tokyo hadden we een feestje in het hostel met okinomijakkie, sjaboesjaboe en sjukijakkie...jammie jammie. Japans eten die wat hostelmedewerkers hadden gemaakt. Hier kregen we zoveel energie van dat we later nog een karaoke bar opgezocht hebben. [Ik heb al eerder wat foto's hiervan op deze site gezet]....dit was echt geweldig...samen met 2 jongens en Marieke onze longen uit ons lijf gezongen, om vervolgens veel later dan gepland, ons nest in te duiken en een paar uurtjes later de trein te pakken richting Kyoto [en Marieke het vliegtuig]

In Kyoto hebben we verschillende tempels gezien, heel mooi [zie foto’s]. Na 2 nachtjes Kyoto zijn we richting Nara gegaan, een klein stadje/dorpje waar de herten gewoon los tussen de tempels door lopen een erg mooi gezicht. Na wederom een nacht in een nog harder bed dan dat we al gewend waren zijn we richting Osaka vertrokken, een korte tussenstop want we konden in een tempel slapen in Koyasan, alwaar we nu zitten. Hierdoor is het bezoek aan de church of lights van Ando komen te vervallen, heel jammer maar die nacht in de tempel had ik zeker niet willen missen!

Koyasan was echt geweldig. De trip ernaartoe alleen al is de moeite waard, van trein naar trein over te stappen, steeds hoger om dan 6 uur later met een bergtreintje aan te komen op bestemming. Ik had in de planning om een uurtje of 2 onderweg te zijn…werd iets langer.

Daar aangekomen werden door wat jonge monniken ontvangen in hun tempel alwaar we ook overnachten. Bij aankomst hebben we uitleg gekregen over meditatie die we vervolgens in praktijk gebracht hebben. Josefien liep na deze sessie als een robot weg, stijve hark. Hierna terug naar onze traditionele japanse [slaap]kamer waar ons een geweldige maaltijd werd geserveerd en waar later ook ons bed is opgemaakt. ’S Avonds in onze yukata [japanse pyjama en kamerjas] richting de “onsen” gegaan. Eerst goed wassen en vervolgens het warme bad in waar al wat Japannertjes in lagen…nou en toen kwam het hoor. Het bad was zo heet…al giechelend en auwend stonden we daar in ons nakie het gevecht met het warme water aan te gaan! Maar het is gelukt, tot genoegen van de Japannertjes die het maar wat mooi vonden.

De nacht was brrr…maar de ochtend heel mooi…knetter vroeg opgestaan om 2 seremonies bij te wonen, josefien was inmiddels bekend met de monniken-zit…maar de nieuwe niet, toen we mochten opstaan lagen er nog twee voor pampus, probeer dan maar je gezicht in plooi te houden.

Een geweldige ervaring!!!

Op naar Hiroshima gevolgd door allemaal onsen-plaatsen, nog 2 weken de tijd om te wennen aan het warme water…de rare japanners en om de moed te verzamelen om de knopjes van de toilet in te drukken.

Ik geniet nog even…want de tijd gaat hier ook nog veel sneller dan in Nederland! Echt waar!

Liefs

Tokyo

Dag dag allen,

Dit keer een klein verhaaltje, de dagen vliegen om! Na alle regen, sneeuw en kou scheen vandaag eindelijk het zonnetje weer. Marieke is inmiddels aangekomen, ben van mijn cabin verhuisd naar een 2 persoons kamer [mis de cabins wel hoor]. En ook Josefien is nu binnen komen zetten! En morgen gaan we naar Kyoto, maar 3 uurtjes met een super-trein!

Maargoed wat is er gebeurd afgelopen dagen. Mijn presentatie bij Frontoffice [voor mijn studie] ging goed, best spannend maar super leuk en enthousiast ontvangen. Het vinden ging wederom helemaal zoals het moet zijn. Er zijn in Japan geen straatnamen maar op random blocknummers [daar ben ik nu achter] en dus moest ik het weer vragen waar ik het kantoor kon vinden en liep uiteindelijk met 4 man alle richtingen op, behalve de juiste. Na een tijdje ronddwalen en allemaal mooie plekken gevonden behalve het kantoor heb ik de mensen maar bedankt [arigatooooh] met een diepe buiging en zelf de weg gezocht…met resultaat! Leuk gesprek, goede tips, en als ik terug kom in Tokyo ga ik nog wat met hem eten, tot die tijd dus even oefenen om goed met stokjes om te gaan ;)

De routes die ik heb gelopen voor de studie hebben ook veel contacten opgeleverd, nieuwsgierige japanners, of buitenlanders die in Tokyo wonen en je uitnodigen. Echt heel leuk, de buitenlanders zoeken elkaar een beetje op en je hebt dus zo contact met iemand. Voor de studie heb ik nu een hele hoop materiaal waar ik nu mee aan de slag kan.

Tot slot… nog meer nieuws…
-Heb eindelijk een pokergame gewonnen!!!
-Poging 2 in Electric city is nog niet helemaal soepel gegaan. Een japannertje zag mijn wanhoop… hielp mij op weg…precies de verkeerde kant op en liet mij daar staan [omdat hij het ook niet meer wist.]
-3 maal is scheepsrecht…dus ik heb het nu wel door en sluis Marieke en Josefien als een ervaren gids door alle flitsende lichten en geluiden
-De toiletten zijn nog steeds goddelijk!
-De maan is omgevallen, echt waar het is een smiley hier!
-Sushi train is helemaal top
-Ben toch nog steeds een tourist met stokjes…net als ik denk dat met stokjes eten soepel gaat laat ik een sushi vallen in de saus….dus…
-Japannertjes zijn nog steeds echt lief…als ik nog ruimte heb in mijn backpack neem ik een mee!
-Poging om een klein verhaaltje te schrijven is wederom niet gelukt,

Ik neem nu een theetje om mijn keel te smeren, vanavond KARAOKE!!!

Liefs Marij